پهنه بندی اسیدیته و هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی با استفاده از روش های زمین آمار (مطالعه موردی: دشت سمیرم، استان اصفهان)

مطالعات و بررسی­های فراوانی در مورد کیفیت آب­های زیرزمینی و پیشگیری از آلودگی این منابع در اکثر کشور‏ها به عمل آمده است که نشان دهنده حائز اهمیت بودن آن می­باشد. کیفیت آب­های زیرزمینی دارای مقیاس مکانی و زمانی بوده و نمی­توان آن را در طول زمان و مکان ثابت فرض کرد. لذا تحقیق حاضر روش­های درون­یابی برای برآورد اسیدیته و هدایت الکتریکی آب­های زیرزمینی دشت سمیرم واقع در استان اصفهان با استفاده از آمار 386 چشمه در سال آبی 85- 84 بررسی می­کند. از آنجا که آمار کلاسیک قادر به در نظر گرفتن توزیع مکانی پارامتر­های کیفیت آب­های زیرزمینی نیست، از روش­های زمین آمار مانند کریجینگ معمولی، کریجینگ ساده، کریجینگ گسسته، روش عکس فاصله، روش تابع شعاعی با نرم افزارهای  gs+و سامانه اطلاعات جغرافیایی به عنوان تکنیکی برای این هدف استفاده گردید. برای بررسی خطای درون­یابی از تکنیک اعتبارسنجی حذفی و جهت مقایسه آماری مدل، از ریشه دوم میانگین مربعات خطا و میانگین خطای مطلق استفاده شد. نتایج نشان داد که واریوگرام مدل کروی به عنوان بهترین مدل برازش شده به ساختار فضایی داده ­های هدایت الکتریکی و اسیدیته می­باشد. همچنین روش عکس فاصله با توان 1 (041/0 mae= و 065/0 = (rmseو روش تابع شعاعی (27/2 mae= و 57/3 = (rmse به دلیل داشتن rmse ، mae پایین­تر و دقت آماری بالاتر، به ترتیب پراکنش مناسب­تری از اسیدیته و هدایت الکتریکی آب­های زیرزمینی نشان می­دهد. در نهایت نقشه­های پهنه بندی هدایت الکتریکی و اسیدیته دشت سمیرم در محیط gis ترسیم شد. نتایج به­دست آمده از نقشه­ها حاکی از کاهش هر دو متغیر از شرق دشت سمیرم به طرف غرب می­باشد.